Zehir
Çocukken haftalar bana asırdı;
Derken saat oldu,derken saniye…
İlk düşünce,beni yokluk ısırdı:
Sonum yokluk olsa bu varlık niye?
Yokluk,sende yoksun,bir var bir yoksun!
İnsanoğlu kendi varından yoksun…
Gelsin beni yokluk akrebi soksun!
Bir zehir ki,hayat özü faniye…
Necip Fazıl Kısakürek